Je hoeft het niet te begrijpen!

Er zijn mensen die, als er iets vervelends gebeurt in hun leven, dat tot in de puntjes willen begrijpen. Nog even een analyse erop loslaten, het in een vakje stoppen, deurtje dicht, en klaar is Kees. Ik dacht dat ik op die manier mijn problemen kon oplossen. Het was een gewoonte geworden om zo mijn hoofd te ordenen. Maar ik vergat dat ik daardoor óók bleef piekeren en malen. Ik ging een negatieve spiraal in en kwam daar niet meer uit.

Een aantal jaar geleden kon ik niet bij het afscheid zijn van een dierbare, terwijl ik daar zó graag bij had willen zijn. Ik dacht: als ik erbij kan zijn, dan kan ik het beter verwerken. Samen herinneringen ophalen, verdriet delen, praten over die persoon. Maar door een vertraagde vlucht was ik er niet. Ook hierdoor bleef ik malen en wilde ook nog eens begrijpen waarom dat vliegtuig me gewoon niet bracht naar de plek waar ik wilde zijn.

In die periode zat ik zó vol in mijn hoofd. Om mijn gevoelens kwijt te kunnen, stuurde ik mails naar mezelf. Laatst las ik een bericht terug. Daarin stond:

"Vanochtend kon ik eindelijk huilen om mijn eenzaamheid, en om het besef dat die persoon er niet meer is. Nooit meer. Ik zette pianomuziek op en de tranen stroomden. Eindelijk voelde ik het verdriet. Het zat als een spanning in mijn hele lijf, vooral in mijn rechterwang.Wat schrok ik toen ik mezelf in de spiegel zag. Mijn ogen spraken de waarheid. Dit is verdriet. Het doet pijn, en ik voel me machteloos. Misschien moet ik dat meer omarmen. Het mag er zijn. De sluizen mogen open. Ik hoef niets te begrijpen — ik mag gewoon bij mezelf blijven, bij mijn gevoel. Dat vind ik moeilijk."

Toen ik dit terug las, voelde het zuiver en eerlijk. Op dat moment hielp het me bij de eerste stappen in mijn verwerkingsproces. Gedachtes zijn geen gevoelens. Dus de woorden die je gebruikt om je emoties te uiten, zijn mogelijk niet niet compleet, maar helpen me wel bij het verwerken.

Nu besef ik: het is zoveel krachtiger om naar je gevoel toe te gaan en dát eerst de ruimte te geven. Niet meteen willen begrijpen waarom je je rot voelt, maar het simpelweg laten bestaan.

“Misschien herken jij je in mijn verhaal. Zit je veel in je hoofd, en verlang je naar meer rust en verbinding met je gevoel? Kijk eens op mijn website: je kunt altijd vrijblijvend een gesprek met mij hebben. Ik kan je helpen om uit je hoofd te stappen, naar je hart. Je hoeft het niet te begrijpen — alleen te voelen.”

de weg naar je hart in warme kleuren